Hey pet-parent! Ik ben Dhewi (29 jaar) en heb geen enkel moment in mijn leven gekend zonder huisdieren. Mijn eerste beste vriend was onze grote labrador Diesel die mijn wieg bewaakte bij elk bezoek dat over de vloer kwam thuis. Helaas moest ik mijn beste vriend na 8 jaar afgeven aan kanker. Vervolgens kwam labrador Igor en mocht ik met mama mee naar de hondenschool. Enkele jaren later haalden we de Engelse cocker spaniel Ozzy in huis die de reputatie van de cockers zeker waar maakte met zijn stoute puppytijd. Hierdoor was het soms een uitdaging om met twee honden te gaan wandelen. Igor heeft een lang en mooi leven gehad, maar helaas moesten we hem na 15 jaar zijn eeuwige rust gunnen. Toen was het de beurt aan de katten. De Britse korthaar Murph mocht als eerste ons gezin aanvullen. Niet veel later kwam de Sint-Bernard Bella erbij maar zij heeft het enkele maanden niet gehaald na verschillende spoedoperaties. Dit heeft een grote impact gehad op ons gezin. Per toeval haalden we de boerderijkitten Yoda in huis en kort daarna was het aan de beurt van de Engelse mastiff Zelda. Ik ging voornamelijk met haar naar de hondenschool en leerde ik omgaan met haar bijzondere karakter. Zelda is namelijk zeer angstig en schrikt snel van prikkels op straat. Dit maakt het niet evident om samen te gaan wandelen als een hond van 90kg plots weg wilt uit angst, maar ook dat schrikte me niet af. Ragnar (een kruising tussen een Maine Coon en een Blauwe Rus) was de laatste die onze dierentuin mocht aanvullen.

Ondertussen ben ik enkele jaren uit mijn ouderlijke huis en heb ik onze drie katten meegenomen naar mijn appartement. Ik mis het soms om een hond te hebben maar op dit moment kan ik niet voortdurend de zorg en aandacht bieden die een hond volgens mij verdient. Via deze weg geloof ik dus in een win-winscenario waarbij ik jou kan helpen met alle liefde te geven aan jouw viervoeter(s).